Meer en meer blijk in discussies over belangrijke maatschappelijke, ethische en andere zingevingsvraagstukken de behoefte aan en vernieuwing van het christelijk mensbeeld in de vorm van een systematische en fundamentale bezinning in het licht van het evangelie of de mens en het maatschappelijk bestaan. Deze bezinning betreft zowel de wijsgerige als de theologische fundamenten ervan.
Voor filosofen is het echter moeilijk een vaste kern van grondslagen te vinden, die als algemeen aanvaard uitgangspunt kan dienen. Voor filosofen en theologen blijken de realities en daarmee de grenzen tussen een wijsgerige en een theologische antropologie voortdurend aanleiding te geven tot misverstanden. Beoefenaars van de menswetenschappen brengen hun eigen empirische en theoretische gegevens in het debat in. en zo treedt een desoriënterend gebrek aan samenhang en visie aan de dag, dat verlammend werkt. Dat geldt niet allen voor het debat als zodaning. Het geldt nog sterker voor degenen die een beroep uit toefenen waarin de mens en humane waarden voorwerp van zorg zijn, en die daarom een overtuigende verheldering van menselijk zingevingsproblematiek op prijs zouden stellen.
Een Nieuw Christelijk Mensbeeld is een bezinning op deze problematiek en een eerste poging om de impasse die allerwegen gevoeld wordt, te doorbreken.