Het eerste deel van de keuze :uit Gott in Welt opent bij wijze van inleiding met een persoonlijk woord voor Karl Rahner door zijn ouderebroer (tegeIijk ordens broeder en collega) en een benadering van zijn theologische 'plaats' door een van zijn meest bekende leerlingen. De beide opstellen, die daarna volgen, behoren in een dialectische spanning bij elkaar. Een katholiek exegeet laat in een indringende analyse zien, hoe het in het Oude Testament tot het instituut van het verbond kwam en dat dit kernwoord - reeds binnen het O.T. zelf - gaandeweg ontdaan werd van een aantal gevaren, die aan zijn juridisch-politieke afstamming kleven. Daarnaast betoogt een theoloog van evangelisch-lutherse huize, hoe genade en recht in God niet tegenover elkaar gesteld mogen worden en hoe de rechtvaardigheid Gods ook aanwijzingen verschaft voor de opbouw van het menselijk recht. Dat daarbij juist de gelijkenis van de arbeiders in de wijngaard als uitgangspunt gekozen werd, is een welhaast pikante noot.
Ook de laatste drie essays vormen een eenheid in hun concentratie oP de structuur van het nieuwe 'verbond' (de nieuwe heilsorde) in zijn kerbgestalte (en -structuur). Congar benadert het concilie als collegiale act vanuit de kerkelijke en menselijke broederlijke gemeenschap, waaraan de actieve presentie des Geestes werd toegezegd. Het navolgende opstel beargumenteerr de these, dat de onfeilbaarheid van het gezamenlijke episcopaat in zijn 'gewone leeruitoefening' collegiale acten van het college als iodanig veronierstelt. Het afsluitende essay is het meest uitvoerig maar ook het meest expliciet afgestemd op de actuele geloofsverkondiging in de situatie van de oecumenische dialoog. De Schrift behoeft niet alleen interpretatie; zij is omgekeerd ook zelf (in haar totaliteit en naar haar kern genomen) bron en horizon van interpretatie der kerkelijke vormen van geloofsbelijden leeruitoefening in de gang der geschiedenis. Deze 'hermleneutische cirkel' geeft een nieuw, dynamisch PersPectief aan de historisch-critische doorlichting van de kerkelijke leeruitspraken en hun literair genre en wijst op de betekenis van de (van reformatorische zijde) aanbevolen methodiek der 'cotvergerende interpretatie'. De ruimte, die het eerste essay opende en het voorwaarts gerichte traditie-begrip, waarvoor het laatste opitel een pleidooi houdt, ontmoeten elkaar hier.God en wereld wordt uitgegeven in vijf delen: 1 Structuur van verbond en kerk, 2 Christendom en wereldgodsdiensten, 3 Moraal en pastoraal, 4 Eschatologie in het bewust zijn van Jezus en van de kerk, 5 Kerk en wereld