Is "innerlijkheid" nog mogelijk in onze hedendaagse woelige en drukdoende wereld? Sommige mensen zullen overtuigd "neen" antwoorden. Achter dit pessimistisch oordeel wordt een vraagteken geplaatst. Het is vooral nodig de term "innerlijkheid" eens van meer nabij te onderzoeken en nieuw in te vullen.
Vooral de christelijke mystici spreken al eeuwen over "innerlijkheid": hij heeft een welbepaalde, religieuze betekenis, hij is stevig geworteld in bijbelse aarde. De rijke ervaring van de mystici knjgt een nieuwe klank wanneer we die beluisteren vanuit de hedendaagse gevoeligheid voor echte menselijkheid en menselijke waarden. Maar wat houdt die ervaring van de mystici eigenlijk in? Is ze lopter een interessant cultuur fenomeen uit een vervlogen tijd of is ze ook een lichtpunt voor ons zoeken?