De "tekenen des tijds" schijnen te wijzen op een nieuwe mariale era in de geschiedenis van de Kerk. Tot deze tekenen behoren bv.'onze mariale paus die geen toespraak kan houden zonder er Maria bij te betrekken, de heiligverklaring van Maximiliaan Kolbe die wellicht de grootste mariale heilige van de geschiedenis mag genoemd worden, de herontdekking van Maria in de reformatie.
Dit laatste blijkt o.m. uit het positief onthaal dat dit Mariaboek in zijn oorspronkelijke Zweedse versie in Scandinavie te beurt is gevallen (het werd reeds vertaald in het Noors en het Fins). Indien men onmiddellijk na het Concilie bang was dat Maria de oecumene in de weg stond, rijst nu het vermoeden dat juist haar een bijzondere rol is toebedeeld voor het herstel van de eenheid.
In vijftien korte hoofdstukken, die aan de structuur van de rozenkrans herinneren, biedt dit boek een kleine maar toch volledige mariologie.