Mungguhing para awam, urip karohanèn kerep dianggep perkara kang ora gampang. Ana sing duwé pangira yèn iku dudu kuajibané sing pokok. Sing wajib nggladhi karohanèn iku ya para romo, suster, bruder utawa frater. Para awam wajibé nyambut gawé, dudu sembahyang, ngurusi botrépoting lair, dudu manekung ing perkara batin.
Urip karohanèn dianggep perkara sing kliwat mulya lan luhur, nganti tan kena jinangkung déning manungsa, sing saben dinané gluprut ing urusaning donya.
Sejatiné, dudu kaya mengkono urip karohanèn iku.Urip karohanèn iku akèh gepok surggolé karo urip padinanku. Sinau saka sugenging para sinuci ing Pasamuwan Suci aku bakal ngerti, menawa urip karohanèn kita pancèn ora bisa dipisahaké saka laku jantaning urip lair kita.
Lan anas atunggalé sinuci kang kanthi cetha lan tawaca maringi paseksèn lan tuladha babagan urip karohanèn sing babar pisan ora bisa kapisahaké saka urip padinan kita. Sinuci mau asmané Térésia Abdi Dalem Sang Timur.
Buku iki nepungaké aku karo sugeng lan piwulange Sinuci Térésia lan mratélakaké kanthi trawaca, menawa dhasaring urip karohanèn iku katresnan Dalem Gusti, sing diesokaké kanthi matumpa-tumpa marang kita. Imbal baliné, kita ya kepéngin ngesokaké katresnan kita marang Gusti, sing luwih dhisik nresnani kita.
Umat sing kepéngén maju ing urip karohanèn kudu sinau saka Sinuci Térésia sing diwedharaké ana ing buku iki.