In dit boek schets de kunsthistoricus Henk van Os een aansprekend beeld van de de ontwikkeling van de heiligenverering van de middeleeuwen tot vandaag de dag. In de middeleeuwen werd deze verering gekenmerkt door een sterk verlangen naar de fysieke nabijheid van heiligen. Dit uitte zich in de verering van hun graven en vooral van hun relieken die over heel Europa verspreiding vonden. Relieken werden het doel van bedevaarten. het middelpunt van liturgische plechtigheden en beïnvloedden ook de ontwikkeling van kerkelijkekunst en architectuur. Ook toen er in de kerk een meer verlichte visie op heiligen omstond, onder invloed van hervorming en verlichting,. bleef het volksgeloof bijzonder sterk. De geestelijke nabijheid van de heilige werd belangrijker dan de fysieke, maar de reliekverering ging gewoon door.

Henk van Os laat met veel illustraties zien hoe de verering van heiligen en hun relieken in de kerkelijke kunst wordt weerspiegeld. Daarbij gaat hij nader in op wat een heilige precies betekende in de middeleeuwen en op de manier waarop er in onze tijd tegen heiligen wordt aangekeken. Dat er in de twintigste eeuw een nieuwe visie mogelijk is op heiligen en zaligen, illustreert Van Os aan de hand van de persoon van de in 1985 zalig verklaarde Titus Brandsma. De Friese karmeliet Titus Brandsma was journalist en vanaf 1923 hoogleraar te Nijmegen in de wijsbegeerte en geschiedenis van de vroomheid. Hij werd om zijn onwrikbare opstelling tegenover de nazi's in 1942 in Dachau om het leven gebracht.