De Nederlandse onderwijscongregatie van de Fraters van Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart werd in 1873 opgericht in de stad Utrecht. Stichter van deze broedercongregatie was de toenmalige aartsbisschop van Utrecht, mgr. Andreas Schaepman. In 1928 vestigden de fraters zich in Nederlands-Indië om er jongensscholen en internaten van de katholieke missie op zich te nemen. Al in de jaren dertig traden de eerste Indonesische jongemannen toe tot de congregatie. Na de Tweede Wereldoorlog en de onafhankelijkheid van Indonesië werd hun aandeel in het werk van de congregatie steeds belangrijker, terwijl het aantal Nederlandse fraters in Indonesië langzaam afnam. De verhouding tussen de Nederlandse en de Indonesische fraters, die aanvankelijk te vergelijken was met die tussen 'vaders'en 'zonen', werd mettertijd gelijkwaardig. Nederlanders en Indonesiërs kwamen als echte broeders naast elkaar te staan. Hoewel dat proces soms moeizaam verliep, zijn de nederlandse en de Indonesische tak van de congregatie nauw met elkaar verbonden gebleven. In dit boek wordt deze ontwikkeling beschreven en wordt ook aandacht geschonken aan de idealistische doelstellingen en aan de omstandigheden van het werk van de fraters in het Indonesië van vandaag.