De simpele prentbriefkaart van omstreeks zestig jaar geleden is thans een waardevol document, dat ons een blik gunt in het zich sterk wijzigende Amsterdam uit het begin van deze eeuw. De bekoring van die oude momentopnamen was tot dusverre alleen bekend aan de betrekkelijk nog kleine kring rusteloze verzamelaars van deze langzamerhand zeldzaam geworden kaarten.
Hoewel ook hier geldt dat één beeld meer zegt dan duizend woorden, is voor de tegenwoordige generatie een korte toelichting onontbeerlijk. De schrijver, onder andere secretaris van het Genootschap Amstelodamum en van de Gemeentelijke Commissie Heemkennis, heeft zich - mede door de samenstelling van zijn enthousiast ontvangen pocketboek Amsterdam per vigilante - geheel ingeleefd in dit voor de hoofdstad zo boeiende tijdperk. In prettig leesbare puntige teksten geeft hij een schat van vaak weinig bekende en deels nog nimmer gepubliceerde historische en topografische bljzonderheden, die door een uitvoerig register ook later gemakkelijk binnen het bereik van de lezers zullen blijven. Honderd vergeten postale groeten herleven voor ons in dit hoek als even zovele dierbare herinneringen aan dàt Amsterdam, waaraan steeds meer mensen met weemoed terugdenken.