'Ik wil mijn hart luchten, omdat mijn hart het nogal moeilijk heeft, wat de kerk betreft' - schrijft de auteur in zijn inleiding op dit boek. Want er wordt beweerd, dat de kerk in brand staat, dat het 'Getuigenis' als een bom is ingeslagen, dat de gemeente onzeker en wankelmoedig wordt, heen en weer geslingerd door allerlei wind van leer. Maar Dr. Buskes is deze paniekstemming vreemd. Hij is veeleer geneigd te spreken van een windstilte. Er is geen visie en vaart. Droom en protest zijn eerder te vinden aan de rand van en buiten de kerk dan in de kerk. 'De dood klimt er in de vensters.'
In dit boek - slechts terzijde een reactie op het 'Getuigenis' en door de auteur vooral beschouwd als een vervolg op zijn 'God en mens als concurrenten' - geeft dr. Buskes zijn visie op de huidige ontwikkelingen. Uiteraard komen hierbij zaken aan de orde als polarisatie, horizontalisme en verticalisme, biblicisme en fundamentalisme, secularisatie en revolutie.
Als geen ander overtuigd van de schuld van de kerk en de christenen blijft hij in de kerk en blijft hij christen, vertrouwend op het geduld dat God heeft met de kerk en met de wereld. 'Maar wij moeten het geduld van God niet al te zeer op de proef stellen door de zonde van 'onze traagheid, die de verstarring van de kerk en de verloedering van de wereld tot gevolg heeft. Er is geen bijbels verantwoord geloof in God mogelijk - onder ons protest tegen de grondstructuren der wereld, zoals er geen bijbels verantwoord protest tegen de grondstructuren der wereld mogelijkis zonder geloof in God.'