Aan het begin van de zeventiende eeuw schrijft Jean de Saint-Samson een bruiloftslied in proza. Als gehandicapte en ‘ongeletterde’ plaatst zich in de traditie van mystieke commentaren op het bijbelboek Hooglied.
Deze uitzonderlijke tekst schildert dc relatie van God en mens op beeldende wijze. Als in een gedicht beschrijft hij het mystieke huwelijk. Dat voltrekt zich in de schepping van de mens, in zijn verlossing en in de Eucharistie. Zo maakt hij ons bewust van fundamentele menselijke ervaringen. In haar volheid neemt de Eeuwige Wijsheid bezit van de mens.
De lezer wordt meegenomen in de onstuimigheid van dit spel van liefde en kan hierin zijn eigen weg ontdekken.
De tekst — in een vertaling van Sicco Spoelstra — wordt uitvoerig ingeleid en in zijn context geplaatst door Hein Blommestijn.