Sinds, het moment dat Angelo Roncalli op 4 november 1958 als paus Joannes XXIII naar voren trad op de loggia van de Sint Pieter en op ongeveer alle televisieschermen van Europa, heeft hij heel de mensheid, gelovig of niet, weten te boeien en te bezielen. Ging deze verrassende invloed uit van zijn heldere, klankvolle stem? van de nadruk waarmee hij sprak? van de bewogenheid die tot uitdrukking kwam in de gesties van zijn hand? of van zijn goedheid en eenvoud die uitstraalden van zijn verschijning, die inhoud en diepte schonken aan zijn gedachten, en aan zijn woorden het karakter meegaven van echt en atuthentiek ?
:Opgegroeid temidden van levensechte, zwoegende mensen op een kleine boerderij lag in zijn hart de kiem van een gaaf geloof dat na de beschermende seminariejaren tot uiting kwam in een priesterleven volledig in dienst van de evenmens. Als pauselijk gezant maakte hij kennis met christelijke groeperingen die zich door de hardheid van vroegere eeuwen hadden afgesloten van een groot deel van hun broeders. Voor hen was Mgr. Roncalli een gezant van goedheid en liefde. Nog steeds werkt deze ontmoeting dank zij het tweede Vaticaans concilie door tot op onze dagen.