Het is typerend voor onze tijd, dat het beoefenen van natuurwetenschap en techniek als een noodzaak gezien wordt en tevens als een noodlot. Men beseft enerzijds dat de natuurwetenschap en de met haar verbonden techniek mogelijkheden geopend heeft die de mens niet ongebruikt mag laten, wil hij zijn menselijke opdracht niet verzaken. Aan de andere kant vreest men dat natuurwetenschap en techniek tot vervlakking van het leven, tot massificatie en tot materialisme leiden, ja zelfs tot vernietiging van het mens-zijn. Deze tweeslachtige houding ten opzichte van natuurwetenschap en techniek is één der oorzaken van de cultuurcrisis waarin wij verkeren. Welke waarde moeten wij eigenlijk aan onze hedendaagse technische cultuur toekennen: vormt zij een noodzakelijk bestanddeel voor alle cultuur of betekent zij een afwijking van het authentieke cultuurideaal?
Op deze centrale vragen wil dit boek een antwoord geven. Het kiest zijn uitgangspunt in een grondige analyse van de werkwijze der natuurwetenschap en laat zien dat deze wetenschap, hoe abstract zij ook lijkt, toch een typisch menselijke wetenschap is. Evenzeer wordt diep ingegaan op het wezen van de techniek en op haar uitstraling over alle levensgebieden. De gevaren en de mogelijkheden daarvan worden gelijkelijk geanalyseerd vanuit een bezinning op de mens als geest-in-stof. Van de rijkdom aan thema's die daarbij ter sprake komen, getuigt de inhoudsopgave.