Jean Meyendorff werd in 1926 in Neuilly (Frankrijk) uit Russische emigrantenouders geboren. Hij studeerde theologie aan het orthodox Seminarie Sint Sergius te Parijs en geschiedenis en letteren aan de Sorbonne. In deze laatste vakken doctoreerde hij. In 1959 werd hij orthodox priester gewijd. Thans doceert hij patrologie aan het Sint Vladimir Seminarie te New-York.
De ontmoeting van Paus Paulus VI en patriarch Athenagoras heeft de orthodoxe kerk en haar verhouding ten opzichte van de R.K. Kerk in het middelpunt van de belangstelling geplaatst. Daardoor is de dialog tussen deze twee oudste christelijke kerken weer op gang gekomen en zijn er perspectieven geopend die tot voor kort nauwelijks denkbaar waren.
In dit helder geschreven boek van Jean Meyendorff wordt van orthodoxe zijde een visie gegeven op de geschiedenis, de theologie en de spiritualiteit van de orthodoxe kerk.
De auteur is een vertegenwoordiger van een meer vooruitstrevende richting voor wie de bekrompen anti-roomse stokpaardjes van de oudere theologen hebben afgedaan. Zijnkijk op de katholieke kerk en op de kerken van de reformatie typeert die orthodoxe kringen die van de oude vooroordelen afstand hebben genomen.
Meyendorff beschrijft in dit boek de orthodoxe kerk als gelovig orthodox. Hij trekt een principiEle scheidingslijn tussen deze leer enerzijds en de katholieke en reformatorische opvattingen anderzijds. Als gelovig katholiek en protestant zal men zijn opvattingen niet altijd kunnen delen. Het getuigenis van de orthodoxie kan echter waardevol zijn ook voor wie het niet in zijn geheel kan aanvaarden. Het kan elementen bevatten, die in de katholieke of reformatorische leer niet de vereiste nadruk hebben gekregen en zo een wezenlijke bijdrage leveren voor een oecumenisch gesprek.