Het aantal Nederlandse schrijvers dat hun gereformeerde jeugd heeft beschieven is niet op de vingers van één hand te tellen. Een strenge rooms-katholieke opvoeding, die eveneens grote littekens kan achterlaten, is een minder grote bron voor schrijversinspiratie gebleken.
De paarse stempel, de roman waarmee Johan Buschman (1924) debuteert, is het beklemmende verhaal over. Bennie Anmar, een nerveus kind uit een rooms-katholiek gezin met tien kinderen, dat in de jaren dertig opgroeit in Amsterdam-Zuid.
In het eerste deel verblijven Bennic en zijn oudere broer Kees bij de nonnen van een weeshuis in De Jordaan. ln het tweede deel wordt Bennie's verblijf op een juvenaat in de buurt van Eindhoven beschreven. Hij heeft besloten om priester te worden en op de kloosterschool wordt de strenge opvoeding cot kuisheid en devotie voortgezet.
Dat hij 'een bloot lijf onder zijn kleren' heeft, waarin zich volgens de wetten van de natuur veel geheimzinnigs voltrekt, is geen moment iets dat vanzelf spreek: daar zorgen de volwassenen wel voor. In deze peride waarin de saxualiteit ontluikt en door de paters ernstig wordt gefrustreerd, vindt Benmie steun bij zijn vriendje Wimke, die hij beschermt ook als dat ten koste van hemzelf gaat. Met het einde van deze vriendschap en de gevolgen daarvan voor de hoofdpersoon besluit de Schrijver zijn aangrijpend verhaal.