In tegenstelling tot het algemeen heersende beeld hebben de missieactiviteiten van de katholieke kerk vanaf het einde van de zestiende eeuw lange tijd vooral betrekking gehad op de gebieden die voor de katholieke moederkerk verloren waren gegaan door de Reformatie. Pas in het kielzog van het negentiende-eeuwse kolonisme richtte de aandacht van de katholieke missiebeweging zich in hoofdzaak op gebieden die wij tegenwoordig omschrijven als derdewereldlanden. De missieactiviteiten werden vanuit het Vaticaan geco rdineerd door de Congregatio de Propaganda Fide. In 1918 werd de Nederlandse kardinaal W.M. van Rossum benoemd tot prefect van die congregatie. Deze wilde zich niet beperkten tot de 'heidenmissie' in Afrika en Azi , die inmiddels volop op gang was gekomen. Hij was van mening dat ook de 'dwalende' protestanten in de Scandinavische landen niet aan hun lot overgelaten mochten worden. In 'Een roomse droom' analyseert en beschrijft de historicus Vefie Poels de achtergronden en het verloop van deze missie-inspanningen. Haar boek is een diepgravende studie van een bijzondere episode in de geschiedenis van het Nederlandse katholicisme.