Op 25 januari 1959 heeft Paus Joannes XXIII een oecumenisch concilie aangekondigd, het eerste sinds dat van het Vaticaan (1870). Men zou kunnen zeggen: onze tijd vraagt met aandrang om een algemeen concilie. Meer dan ooit is de wereld 66n geworden. De grote problemen van de missies zijn in strikte zin ook de problbmen van de Kerk in het Westen. Juist een algemeen concilie bidet prachtige kansen om oplossingen te vinden en menselijke relaties aan te knopen.
Maar dit niet alleen. Het probleem van de eenheid der christenen is actueler dan ooit. Ook dit is een reden die bij tallozen het verlangen naar een concilie opwekt.
Trouwens, het concilie van het Vaticaan, dat nog steeds niet officieel gesloten is, heeft een leemte achtergelaten: de leer over de Kerk, over het Kerkbegrip, die in de oorspronkelijke plannen van het Vaticaans concilie was opgenomen, kwam niet in behandeling. Gezien de sterk toenemende oecumenische belangstelling vraagt juist deze leer thans opheldering en nauwkeuriger omschrijving.
In dit boek geeft professor Hubert Jedin een overzicht van de twintig concilies die in de loop van de kerkgeschiedenis tot nu toe gehouden zijn, te beginnen bij het concilie van Nicea in 325 tot en met het Vaticaans concilie van 1870. Juist nu er een nieuw concilie op handen is, geeft dit werk belangrijke en boeiende informatie over het wezen en de geschiedenis van de oecumenische concilies.