ln een bijbels lexicon zal vanzelfsprekend de archeologie een grote plaats innemen. De 'bijbelse bodem' is immers het terrain geweest en is dit nog steeds van een zeer intensief onderzoek. De veelvuldige opgravingen zijn hier uiterst vruchtbaar geweest en hebben vele onvermoede onthullingen gedaan. Dit geldt voor het bijbels gebied in engere zin, het land van het oud- lsraëlitische volk, maar tot ver voor het begin van de geschiedenis daarvan heeft het resultaat van de archeologische opsporingen zich uitgestre'kt. Het is merkwaardig te bedenken dat door het aan het licht komen van een oude cultuur in Jericho, die zeker tot in het zevende millennium v.Chr. terugreikt, het onderzoek een tijdsafstand overbrugt die van daar tot aan de tijd van Abraham zeker vijf eeuwen langer is dan die van Abra-
ham tot onze dagen. Namen van volken die de bijbellezer soms tegenkomt, zoals de Hethieten of de Elamieten, waren vóór nog geen honderd jaar nietszeggende aanduidingen, thans levende historische begrippen. Wanneer men zijn blik nog wijder laat gaan naar dat uitgestrekte gebied dat men wel de 'Vruchtbare Maansikkel' noemt, ontwaart men overal het openspringen van rijke archeologische bronnen. Door vondsten van honderden kleitabletten en onvergankelijke monumenten als stenen zuilen, waarop de oude volken zowel hun kronieken als hun mythologische imaginaties vastlegden, zun gehele literaturen binnen ons bereik gekomen.
Een blik op het illustratieve gedeelte toont al hoeveel zorg eraan besteed is om de gebruiker van dit woordenboek op dit terrein voorlichting te geven en hem er opmerkzaam op te maken hoezeer de archeologische vendsten de kennis van het Ieven in bijbelse tijden hebben verdiept en verrijkt.