MAARTEN LUTHER, geboren 10 november 1483 te Eisleben, overleden 18 februari 1546 in zijn geboorteplaats, was de grote reformator door wiens optreden een nieuwe periode zowel in de kerk- als in de wereldgeschiedenis werd ingeluid.
De dwaling, die in de kerk de overhand had, heeft hij doorzien en ontmaskerd als niemand vóór hem. De opvatting, dat het Evangelie een nieuwe wet was, had steeds meer veld gewonnen, waardoor de gave van God naar de achtergrond was gedrongen en het doen van de mens in het middelpunt kwam te staan. Maar Luther heeft de godsdienst, die langzamerhand geheel opging in ethiek, weer als godsdienst ontdekt. Het is een merkwaardig feit, dat van deze figuur, die het Evangelie uit zijn eeuwenoude misvorming bevrijdde, nauwelijks een enkel geschrift in Nederlandse vertaling op de boekenmarkt verscheen.
Waarschijnlijk hangt dit hiermee samen, dat Nederland vooral is beinvloed door de reformatie, zoals die gestalte kreeg in het Calvinisme, zodat Luther niet steeds de aandacht kreeg, die hij verdient. De gemiddelde Nederlandse lezer heeft wel het een en ander over Luther gelezen, doch dit is doorgaans beperkt gebleven tot enige biografische gegevens. Maar wie heeft ooit een van Luthers eigen geschriften gelezen? Hij heeft ontzettend veel geschreven: een hele bibliotheek, grotendeels bestaande uit kleine boekjes, traktaten, gelegenheidsgeschriften.
Hoewel Luther zelf zijn geschriften niet hoog aansloeg (“Wat mij betreft mochten al mijn boeken verloren gaan”), behoren ze stellig tot de meest markante uit de wereldliteratuur. Op elke bladzijde, die hij schreef, trilt zijn bewogenheid of fonkelt zijn sprankelende geest. “Wie eenmaal door Luther gegrepen is,” zegt Prof. Dr. J. T. Bakker, “komt niet gemakkelijk weer van hem los, stelt zich ook niet meer tevreden met enkel óver hem te lezen, maar levert zich uit aan de soms hinderlijk eenzijdige, soms bijtend scherpe, maar nimmer vervelende en altijd verkwikkende lectuur van zijn eigen werken.”