Ruim twintig jaar geleden verscheen de laatste uitvoerige Nederlandse biografie over de in 1985 zaligverklaarde Friese mysticus, hoogleraar, journalist en verzetsman Titus Brandsma. Sindsdien zijn nieuwe inzichten ontstaan, onbekende feiten opgedoken die het beeld van de in het nazi-concentratiekampo Dachau omgekomen pater realistischer inkleuren dan vorige biografen in hun hagiografische ijver voor mogelijk hielden en gewenst achten.

Historicus en journalist Ton Crijnen benutte ze voor een nieuwe, omvangrijke levensbeschrijving van Titus Brandsma (1881-1942). Uitvoerig en gedegen bronnenonderzoek leidde tot een afgewogen interpretatie die meer recht doet aan de biografische eisen van de 21ste eeuw én aan de tegenstrijdigheden in het complexe karakter van de hoofdpersoon. Dat werd, behalve door lichte ij delheid, neiging tot opvliegendheid, overtrokken energie en politieke naiveteit, gekenmerkt door ware naastenliefde, pretentieloze vroomheid, opvallende daadkracht en grote morele moed.
Brandsma paatde sterk tijdgebonden ideeén aan verrassend moderne opvattingen. Zo gingen bij hem een voorkeur voor dc autoritaite staatsvorm, gehoorzaam vasthouden aan een starre kerkelijke moraal en een negatieve theologische kijk op het jodendom hand in hand met verlichte ideeén over dc journalistiek, een nieuwe visie op her godsbegrip en het publiekclijk verwerpen van elke vorm van antisemitisme in Hitler-Duitsland.
Her maakt de kleine pater tot een man van vlees en bloed die ook onze, geseculariseerde tijd nog opmerkelijk veel te zeggen heeft.