Eén thema heeft dit boek, met vele variaties: het kind wordt niet begrepen. Of dif blijkt uit het schreeuwen van de zuigeling, het nagelbijten en stotteren van de kleuter, uit het slechtste rapport of dagdromerij, uit luiheid of leugenachtigheid. . . Het kind wordt beschuldigd en gestraft maar de volwassenen zijn aansprakelijk door hun onbegrip! Dit documenteert de auteur met vele voorbeelden uit het leven.
Voortdurend komen de kinderen die hij uit zijn uitgebreide praktijk heeft leren kennen, zelf aan het woord. Het is voor de 'groten', de ouders en opvoeders, niet altijd een prettige, maar wel in alle gevallen een zeer heilzame en daarom onontbeerlijke lectuur: durf deze kritiek op uzelf eens te horen; u zult er zelf met uw kinderen een groot voordeel van hebben. Hans Müller-Eckhard is kinderpsychiater, niet alleen als vakman - allereerst uit een grote begrijpende liefde voor het kind. Hij baseert zich niet alleen op de 'wetenschap', maar hecht ook grote waarde aan de geestelijke en religieuze achtergrond.
Kinderen stellen vragen, die gehoord moeten worden, waarvoor begrip moet zijn. Zij hebben er recht op om als mens au sérieux te worden genomen, zelfs in de eerste plaats, nog vóór de volwassenen zelf! 'Aan de kinderen behoort het koninkrijk der hemelen', en zij die geen kind meer zijn, zulkn weer 'als de kinderen moeten worden’, willen zij het godsrijk binnengaan.
De schrijver spreekt als aanklager èn pleitbezorger: op beide wijzen dringend en hartstochtelijk, tegenspraak wekkend en tot bezinning roepend.