Het Karmelklooster en de Karmelparochie te Aalsmeer bestaan in 2005 respectievelijk 85 en 75 jaar. De geschiedenis daarvan is niet allen een lokaal gebeuren, maar zij is ook een afspiegeling van mentaliteitsverandering en historische processen die zich in die periode hebben voorgedaan.
De auteur laat de wisselwerking zien tussen enerzijds de locale ‘petite histoire’ en anderzijds de geschiedenis in breeder verband: het katholieke zelfbewustzijn in de jaren 1920 – al gestimuleerd door Paus Leo XIII – de missionaire trekken ervan, de verzuiling, de wereldoorlog 1940-45, de restauratie periode daarna en de veranderingen sinds de jaren 1960, van modernisering tot polarisatie, van geslotenheid tot openheid. De relatie tussen ‘lokaal’ en ‘nationaal’ wordt geïllustreerd aan de hand van vele saillante details. Het boek is implicated een pleidooi voor een ‘open kerk’ naar elke medemens toe. De auteur studeerde theologie aan de Katholieke Theologische Universiteit te Utrecht en geschiedenis aan de Vrije Univeristeit te Amsterdam, waar hij promoveerde op het onderwerp Eucharistie- en Reliekverering in de Middeleeuwen.