Toen nam Job het woord en zei: 'Nu wordt mijn klach toch opstandig, nu moet ik mijn zuchten met kracht in bedwang houden! O, was het mij toch gegeven dat ik Hem te vinden wist, door te dringen tot de plaats waar Hij sitting houdt! lk zou mijn zaak aan Hem voorleggen, en volop argumenten in mijn mond nemen. Dan zou ik weten hoe zijn antwoord luidt en begrijpen wat Hij mij te zeggen heeft. Hij zou in de discussie geen gebruik maken van zijn overmacht, nee, zonder zulke hulpmiddelen zou Hij mij tegemoet treden. Was ik maar zover, dan zou ik in alle waarachtigheid met Hem kunnen procederen, en voorgoed gevrijwaard zijn voor zijn veroordeling. Maar nu - ik ga naar het Oosten, en Hij is er niet; naar het Westen, en ik kan Hem niet vinden; naar het Noorden: Hij houdt zich schuil, Hij is onzichtbaar; in het Zuiden houdt Hij zich verborgen, ik krijg Hem niet te zien. Hij weet heel goed welke methodes mij eigen zijn: zou Hij mij testen, ik kwam er als goud uit te voorschijn. lk heb zijn spoor altijd ap de voet gevolgd, zijn weg aangehouden zonder een andere in te slaan. De richtlijnen van zijn lippen, daar ben ik nooit van afgeweken en ik heb er wel voor gewaakt de woorden van zijn mond niet naar de mijne te zetten. Maar Hij is uniek - wie kan Hem afbreuk doen? Wat Hij wil, dat voert Hij uit.