Hebben Vlaanderen en Nederland gebrek aan interesse voor elkaar, met op de achtergrond een bepaalde geesteshouding die wortelt in een ver verleden ? Een Spaans spreekwoord herinnert er ons aan dat zelfs God niets meer kan veranderen aan de loop van de geschiedenis. Dit is wel jammer voor de eens door Spanje gesplitste Nederlanden. Te meer daar de historie het relaas van feiten is die zich beter niet hadden voorgedaan. ln dit boek heeft de auteur uit zeshonderd jaar geschiedenis de bindingen tussen Noord en Zuid bestudeerd, de misverstanden, de miskramen, de misbaksels, de misdaden, de misdeeldheid, de miskenning, de mislukkingen, het misnoegen, het misprijzen, de misrekeningen, de misstappen, het mistrouwen, kortom de mist. Als optimist, - het Nederlands is een olijke taal -, heeft hij gespeurd in menig oude foliant naai elk teken dat bewees dat Nederland en Vlaanderen dezelfde harteklop bewaarden. Dat de neerslag van zijn speurzin steeds geestig staat uitgedrukt, belet niet de ernst van zijn bedoeling : een witboek samen te stellen van de culturele eenheid Noord-Zuid, ten gerieve van een ldeaal, een realiteit. Dit aanziet hij als een plicht namens ons geweten. Denkend aan de Nederlanden is dan ook een vinger van vermaan, een gesmoorde traan, de gezonde glimlach van een nuchter, y'rikkelend man en vooral... geen klacht.