Lange tijd - vooral in de 19de eeuw - is men zo gewend geweest om de 18de eeuw als die'van de gepoeierde pruiken' en van verval te minachten, dat het alleszins verklaarbaar is dat onze eigen tijd daar een billijker oordeel tegenover wil plaatsen. Ten aanzien van Frankrijk, Engeland en de Duitse landen is zulk een herwaardering, zoal nodig, niet zo moeilijk. Ten onzent onbekend daarentegen is het Settecento, de 1 8de eeuw, in het toen nog verbrokkelde ltali6. Het is ongetwijfeld onbillijk, die ltaliaanse 18de eeuw in haar waarden afte meten aan de herinnering aan Dante of Petrarca of aan de glorie van de ltaliaanse renaissance. Toch zijn aan die ,prui kentijd' van ltalië nog wel andere begrippen en waarden te verbinden dan alleen de souvenirs van Casanova en Cagliostro: ltalië heeft in die eeuw ideeën opgeleverd die een vaak briljant aandeel hebben bijgedragen tot hetgeen wij de 'moderne samenleving' noemen. ln die wereld neemt de auteur van Pruiken, Schel men en Koketten de lezer mede. Hij laat mensen en dingen, pausen en salonhelden (en heldinnen) zien; hij schetst een levensbeeld van een groot en ongelukkig land, dat op de drempel van een belangrijke toekomst staat.