Een openhartige publikatie als deze over het 'verborgen' leven van kloosterzusters was tot voor kort ondenkbaar. O.a. door recente veranderingen in de kloosterinstituten is het contact tussen de zesters en de buitenwacht veelvuldiger en persoonlijker geworden. Hierdoor kwamen, naast en vanuit het stijgende personeelstekort in de religieuze gemeenschappen die onderwijs, ziekenverpleging en andere verzorgende taken op zich hebben genomen, ook interne moeilijkheden aan het licht. Aan dit boek ligt ten grondslag een psychologische studie van de schrijfster over die toestanden in het vrouwelijke kloosterleven die de oorzaak zijn dat velen in de laatste jaren vittraden. In de crisissituatie van het uitreden wijst zij de symptomen aan die de noodzaak van een ingrijpende hervorming tonen. De lawine van reacties die deze studie opriep verschafte haar veel nieuw ervaringsmateriaal. De verwerking var, deze veelal zeer emotionele reacties resulteert in een boek waarin de nuchtere aanpak van het oorspronkelijk onderzoeh aangevuld wordt met een persoonlijke stellingname. De schrijfster heeft geen moeite gedaan om haar sympathie voor de slachtoffers van een verouderde gemeenschapsstructuur te verbergen