Dr. I. Rosier (Oegstgeest 1918, studie psychologie te Nijmegen) heeft indertijd grote bekendheid gekregen door zijn dagboeken lK ZOCHT GODS AFWEZIGHEID, waarin hij de ervaringen beschreef die hij als fabrieksarbeider en mijnwerker in verschillende landen van West-Europa had opgedaan. De twee delen werden in vele talen vertaald en worden nog altijd beschouwd als een van de belangrijkste informatiebronnen over de wereld van de arbeid.
ln 1959 kreeg pater Rosier, die toen te Rome doceerde, het verzoek naar Chili te komen om daar zijn onderzoekingen voort te zetten. Zijn superieuren verzetten zich daartegen; zij waren van mening dat hij in Rome moest blijven om daar zijn inzichten mee te delen aan jonge priesters. Zij beschouwden het als een gril, of liever nog als een vlucht, wanneer hij nu naar Latijns-Amerika zou gaan. Pater Rosier dacht daar anders over. Zijn inzichten waren nog te begrensd. ln West-Europa is immers nog maar weinig echte armoede te vinden. ln Zuid-Amerika leeft nog een proletariaat - daar is ook een heel nieuwe wereld in ont wikkeling. Daarvan zou hij kennis moeten nemen, wilde hij zijn studenten werkelijk. wegwijs maken. Na lang verzet gaven zijn uperieuren hem tenslotte toestemming om te gaan, mits hij na drie jaar naar Rome zou terugkeren om daar zijn colleges voort te zetten. Dat laatste zou niet meer gebeuren. Pater Rosier was door zijn werk onder de Chileense studenten teveel in opspraak geraakt en men zag hem dan ook in Rome maar tiever niet meer. Opnieuw ging hij naar Latijns-Amerika. Over zijn eerste verblijf daar brengt hij in dit boek verslag uit.