De inleiding geeft over de geboorte en jeugd van de Boeddha de sobere gegevens uit de Paliliteratuur van het Zuidelijk Boeddhisme; zijn hunkering naar waarheid en bevrijding doet hem het huiselijk leven verlaten en als asceet rondzwerven van leraar tot leraar, zonder bevrediging; dan volgt, geheel verlaten, de volgehouden overpeinzing, de verzinking in steeds dieper en helderder bewustzijnstoestanden en tenslotte de Verlichting. De eerste Prediking in Benares die de kern van de leer bevat (de vier edele waarheden: van het lijden, van de oorzaak van het lijden, van de opheffing van het lijden en van het achtdelig pad, dat daartoe voert) vindt men ook als apart hoofdstuk. Het behoort tot de leerredenen, het Soeta Pitaka, dat op het concilie kort na Boeddha's dood door zijn lievelingsleerling Ananda uit het geheugen zou zijn opgeschreven. Hieraan zijn de verschillende hoofdstukken van dit boekje ontleend. Merkwaardig is het hoofdstuk: "Zal de Leer worden verkondigd ?" Het Dhammapada en de daarop volgende gedichten behoren tot de zeer oude delen der gewijde literatuur.