In dit vierde deel van zijn dagboek spreekt frère Roger niet alleen over zijn dagelijks leven op de heuvel van Taizé. Hij verhaalt ook voor de eerste keer zijn bestaan temidden van de allerarmsten in Chili (1975) en in Calcutta (1976). Van tijd tot tijd wordt het dagboek onderbroken voor een gebed of een meditatie over enkele kernvragen die jongeren zichzelf stellen: kan men zich voor heel z’n leven verbinden? Wie is Christus? Waarom kerk-zijn? Wat is de zin van het menselijk lijden? Kinderen spelen een belangrijke rol in dit boek, evenals bejaarden: zou dat zo zijn, omdat zij intuïtief beter weten verwonderd te zijn over een liefde?