Elke mythologie, en de Griekse in het bijzonder, is meer dan een willekeurige hoeveelheid verhalen over goden en hun al dan niet pikante avonturen. Een mythologie is in de eerste plaats uitdrukking van een wereldbeeld. Zij kent haar eigen samenhang - wat oppervlakkige tegenstrijdigheid niet uitsluit, omdat ook het wereldbeeld meer aspecten heeft. Zo is de lichtende god Apolloon ook verbonden met dood en vernietiging, en wordt Orpheus, gestalte der harmonie om wie de wereld vanzelf tot rijke orde groeit, tenslotte toch verscheurd door het furieuze geweld der Bacchanten. Wat de Griekse mythologie en sagenwereld doet uitsteken boven alle andere mytlen, en haar voor ons zo nabij maakt, is de ongeëvenaarde helderheid der figuren en situaties, een helderheid welke het mysterie van de mens in de kosmos niets te kort doet, maar zo dicht tot de geheimzinnige kern nadert dat wij het geheim zelf menen te betasten. Dit verklaart ook wel waarom sinds Hellas dichters en denkers voortdurend teruggegrepen hebben op deze oergestalten om hun gevoelens vorm te geven en hun gedachten uit te drukken.