Augustinus preekte niet alleen in zijn eigen bisschops­stad Hippo. Wanneer hij om de een of andere reden elders vertoefde, werd ook daar verwacht dat de ver­maarde redenaar de gelovigen op een of meer preken zou onthalen, en de vermaarde redenaar, die de verkondiging van het Woord als een van zijn voornaam­ste taken beschouwde, liet die verwachting maar zel­den onvervuld. Er is echter na Hippo geen plaats waar hij zo vaak heeft gepreekt als in Carthago, de poli­tieke, economische, culturele en kerkelijke hoofdstad van het Romeinse Africa. Er is ook geen stad die hij tussen 394 en ca. 424 zo dikwijls bezocht heeft - en herhaaldelijk voor maandenlange verblijven- als Car­thago. Die bezoeken hingen samen met de rol die Au­gustinus' vriend Aurelius, de bisschop van Carthago, hem graag in allerlei kerkelijke aangelegenheden zag spelen.
Die dertig jaren waren voor de Africaanse Kerk geen rustige tijden. De opnieuw zeer gespannen ge­worden verhouding tussen christenen en heidenen, de strijd tussen katholieken en donatisten en die tussen de Kerk en de na 410 opgekomen nieuwe ketterij van de pelagianen beleefden kritieke momenten, die zich nergens in Africa zo duidelijk voordeden als in de hoofdstad. Het gehoor was er gemiddeld wat meer ontwikkeld dan in Hippo; ook dat had bij een zo ge­voelig spreker als Augustinus zijn gevolgen.
Na zijn Twintig preken van Aurelius Augustinus, een keuze uit het hele bestand van ongeveer 550 preken, heeft Gerard Wijdeveld er uit de kleine honderd over­geleverde en lokaliseerbare Carthaagse preken 15 uit­gekozen, vertaald en toegelicht. Naast de gods­dienstige onderrichting en stichting die de lezer uiteraard verwacht, zal hij ook op het punt van 'histori­sche' informatie niet te kort komen.