De periode van de eerste Christenen ligt tussen de tijd dat er nog geen kerken bestonden en de regering van Justinianus, toen de schoonste kerk aller tijden werd gebouwd, de Hagia Sophia. In die goede vijfhonderd jaar groeide wat aanvankelijk niet anders leek te zijn dan een obscure sekte, uit tot de geestelijke stuwkracht van een wereldrijk.
Deze vijfhonderdjaar vormen de chronologische achtergrond van dit boek. Natuurlijk trad er binnen die vijfhonderd jaar een geweldige ommekeer in, toen in het jaar 311 het Christendom van vervolgde kerk tot begunstigde kerk werd. Dit boek valt daarmee in twee gedeelten uiteen, elk bestaande uit een geschiedkundig overzicht (waarin men tevens het nodige vindt over de vervolgingen, de ketterijen, de strijd om het dogma, de ontwikkeling der liturgie enz.), gevolgd door een beschrijving van de architectuur en de kunstuitingen die ons uit het tijdvak zijn overgebleven: mozaieken, schilderingen, beeldhouwwerk, goud- en zilverwerk, ivoorsnijkunst, glaskunst, boekkunst.
Een algemeen hoofdstuk over de geografische, de historische en de religieuze achtergronden waartegen het Christendom opkwam, vormt een inleiding tot het gehele werk, dat bovendien met tientallen tekeningen en tachtig foto's en reproducties is verlucht.