De Oudchristelijke kunstwerken zijn schaars, en niet zeer toegankelijk voor de gemakzuchtige reiziger van vandaag: Ravenna is in dit opzicht de enige uitzondering, daar is de tafel gespreid. Doch zij zijn uiterst toegankelijk geworden voor het moderne oog, omdat zij zo verwant schijnen aan wat onze eigen kunstenaars willen. Schijnen, want zij behoren ondanks alles tot de Greco-romeinse wereld, evenzeer als tot die van de Schriftuur. Een overzicht geven van deze zo fragmentarisch bekende wereld van vormen en gedachten, is altijd hachelijk: en zonder een zekere kennis van de klassieke Oudheid, en een herinnering aan de Byzantijnse en vroegmiddeleeuwse scheppingen, blijft het moeilijk, de oudchristelijke kunstwerken op hun waarde te schatten. Lange tijd zijn zij verwaarloosd, soms miskend; heden ten dage wekken zij grote bewondering, en niet altijd terecht; ook hier zijn de toppunten zeldzaam.
In dit boek zijn zowel de ontdekking, als de voornaamste scheppingen der Oudchristelijke kunst naar de afzonderlijke genres behandeld. Daarbij is de schrijver beslist uitgegaan van zin en bestemming, niet van de uiterlijke vorm, die, trouwens, in veel opzichten slechts de antieke traditie schijnt voort te zetten. Die nadruk op de inhoud ligt voor de hand: de mensen, die deze kunstwerken hebben gemaakt, waren geen bewuste aesthetic, doch eenvoudige en deskundige ambachtslieden, die wisten, dat de inhoud van hun scheppingen de moeite waard was; zij behoorden tot een christenheid, die de tijdgenoten iets te zeggen had en de komende eeuwen een kostbare erfenis kon nalaten.