Het eigenlijke probleem van de Indonesische samenleving is de eeuwenoude tegenstelling tussen enerzijds de voorstanders van de nationale cultuur met zijn eigen godsdienstige opvattingen en eigen staatsinrichting en anderzijds de aanhangers van de islam die van Indonesië een islamstaat willen maken. De communistenleiders hebben in deze strijd de kant van de nationalisten gekozen om hun eigen doeleinden te kunnen realiseren. Sukarno - de supernationalist: zie p. 269 tot 280 - heeft tevergeefs geprobeerd alle stromingen in één ideaal te verenigen. Binnen deze controversen heeft ook de katholieke kerk haar koers moeten uitzetten.
Deze situatie maakt het voor Indonesië bijzonder moeilijk om de moderne techniek en wereldeconomie te integreren in zijn eigen cultuur. Wil men de rrassa sociaal-economisch vooruit helpen, dan kan men dit vraagstuk niet laten rusten. Daarom is de huidige strijd om de nationale identiteit zo belangrijk.
Dit boek geeft een analyse van de godsdienstig-culturele achtergronden van de sociaal-economische en politiek-staatkundige problemen in Indonesië. Het richt zich bijgevolg tot een gevarieerde kring van lezers: cultuurantropologen, historici, politicologen, godsdienstweten-schappers, werkers in missie en zending, en in het algemeen tot iedereen die zich interesseert voor het huidige Indonesië.