Men vindt in dit boek een studie over de menselijke intelligentie: deze begint met een semantische theorie en loopt uit op een kritische beschouwing over muziek. Daartussen liggen vele onderwerpen. Ongemerkt geeft de schrijfster een theorie van het geheel der kunsten, al werkt zij die voornamelijk uit naar de kant van de muziek. De lezer die zich in het werk verdiept, merkt terdege dat het niet exclusief om de laatste gaat; hij zal integendeel bespeuren hoeveel lijnen er van haar ideeEn uit zijn door te trekken, zowel naar de beeldende kunst en de literatuur als naar het eigenlijke gebied van de filosofie zelf. De behandelde stof toont iets van een bonte verscheidenheid: feit, abstractie, kennis, taal, sacrament, mythe...... om slechts enkele van de voornaamste punten te noemen. De eenheid wordt gevormd door een thema dat heengaat door heel het betoog: gebruik van het symbolisme ten opzichte van de werkelijkheid als een wezenlijke activiteit van de menselijke geest. Zo wordt naast het gewichtige probleem van de betekenis, de semantiek, als centraal motief gesteld het begrip 'symbool'. Onbekend is deze thematiek in de Engelse wijsgerige kringen zeker niet; maar de vèrstrekkende consequenties die prof, Langer eraan verbindt, rechtvaardigen het, te spreken van een 'filosofische vernieuwing'.