Het Concilie dat nog geen vijfentwintig jaar achter Ons ligt en dat ‘als de grootste genade van onze eeuw' werd getypeerd, is zelf een teken des tijds geworden. Het hoort tot het postconciliaire bewustzijn dat we ons slechts aan een begin weten. De problematiek is zich gaan opsplitsen in onderscheiden vraagstellingen al naargelang de continenten. Zo krijgt West-Europa als eerste opgave: het heersende of praktische atheïsme in het gelaat te zien en tot vernieuwende evangelisatie over te stappen. In deze context worden we van binnenuit gedwongen de vragen naar het wezenlijke opnieuw centraal te stellen. We hebben nood aan eenvoudige inzichten, diep gefundeerd, aan lichtbakens op de weg die voor ons ligt en bij niets anders dan De Vrede uit moet komen. Uitgangspunt van dit bijzonder originneel boek is een joodse spreuk: 'de wereld staat op drie pijlers'. Als een kernregel, bevat hij zowel de bijbelse traditie met haar interne. dynamiek, als het joods-christelijke erfgoed met haar eigen accenten. Uit dit boek kan dan ook zoiets als 'een leef-regel voor de pelgrim van de 21e eeuw' gedistilleerd. In die richting zijn de suggesties op het einde van elk hoofdstukje ook te verstaan.