De ouderdom, de derde levensfase van de mens, wordt door dr. Terruwe geprojecteerd tegen de achtergrond van de bevestiging, die, zoals zij het in een van haar andere geschriften uitdrukt, de sleutel is van het menselijk geluk. Ook het leven van de oudere mens krijgt eerst door dit proces werkelijk zin en inhoud.
De bijzondere bestaanswijze van de ouder geworden mens onileent haar waarde niet aan materieel gewin, maar aan de open intermenselijke relaties waaraan men dan een heel leven lang heeft kunnen bouwen, en die de ouderdom het prerogatief verlenen van een rijke verinnerlijking. Juist daardoor ontstaat tevens een rijpe open gerichthe id naar de ander en het andere. Het mensworden is een bewustwordingsproces waarin deze twee elementen gezamenlijk zijn besloten en dat ons leidt tot het ware menselijke geluk. Dit geluk is: besef te hebben van de menselijke zelfwaarde, van de goedheid van zichzelf en deander, en het vermogen dit goede uit te dragen door de ander te aanvaarden, te bevestigen zoals hij is. Om dit geluk deelachtig te worden is het nodig da men - meer en meer groeiende naar de volheid van het leven - leert liefde te schenken en te ontvangen.
De rijkdom van de oudere mens, de gerijpte persoonlijkheid, is dat hij dit voortdurend meer ervaart, ondanks de biologische en de materiële bezwaren van de ouderdom, zodat hij zich distancieert van een prestaijebestaan of pogingen tot ouderdoms-zelfbevestiging en - in nauwe relatie blijvend met de maatschappij - "het beste het leven van de psychische menswording in de maatschappij zal kunnen doorgeven".