'De Tweede Reformatie'...
een diepgaande analyse:
,Dringender nog dan de roep om eenheid van de kerk, is de vraag of er in de nabije toekomst nog wel een kerk zal zijn. De verdeelde kerken staan op een kruispunt van wegen: Zij kunnen rechtdoor gaan in het spoor van hun verdeelde tradities en bij toenemend functieverlies degenereren tot volslagen onmacht. Of zij moeten hun gevestigde orde durven inruilen voor het experiment van de wanorde, beslissingen nemen waarvan de gevolgen niet zijn te overzien. Hun traditioneel-behaaglijke bewoonbaarheid-voor-allen zal beangsti gend
afnemen.'
een felle aanklacht
(geadresseerd aan katholieke én reformatorische christenen): 'De reformatie is gevallen in het zwaard waarmee zij Rome moest Bestrijden! Zij heeft belijdenis tegenover belijdenis en kerkorde tegenover kerkorde geplaatst. Door deze ontrouw aan haar (reformatorische, hervormende) roeping heeft zij de crisis van de kerk van de zestiende eeuw gestold en vier eeuwen gecontinueerd. De reformatie is immers geen geloofsuitdaging aan de rooms-katholieke kerk gebleven. Zij heeft het reformatorisch referentiekader van de rooms-katholieke kerk verduisterd door zich op even on-evangelische wijze als kerk en nog wel als verdeelde kerken te gaan gedragen.'
een inspirerende uitdaging:
'Wij nodigen de Nederlandse kerken van de reformatie uit, de internationale verdenking ten opzichte van katholiek Nederland mee te dragen en daardoor een oecumenische opdracht te aanvaarden ten bate van de ene Kerk van Jezus Christus.'