Dit schreef thomas Merton. Die zich van uit het klooster waar hij vele jaren verbleef steeds intensiever met de wereld was gaan bezighouden. Vooral het toenemende geweld in zijn land en de uitzichtloosheid van het negerprobleem hadden hem diep aangegrepen. Hij wist maar al te goed dat de zonde, het kwaad en het geweld dat hij in de wereld vond, dezelfde zonde, hetzelfde kwaad en hetzelfde geweld was dat hij in de eenzaamheid, in de stilte en in het gebed in zijn eigen hart had ontdekt. Wellicht is het juist de mislukking van de geweldloosheid in zijn land geweest, die Merton steeds meer deed beseffen dat geweldloosheid gauw ontaardt in handige tactiek en strategie, wanneer de mens in zijn hart nog sporen van geweld draagt. Alleen hij die door gebed zich van alle geweld wil ontdoen, heeft het recht om over geweldloosheid te spreken. Door dat inzicht kon Merton in de ware zin monnik zijn, dat wil zeggen de man die door zijn kritiek de illusies van een gewelddadige maatschappij ontmaskert en de wereld wil veranderen in geest en waarheid.