Deze bladzijden willen de lofprijzing en dankzegging zijn van al degenen die op een of andere manier de genade van God ontvangen hebben tijdens deze 10-jarige periode van geloofsverkondiging, die vergezeld is gegaan van tekenen, wonderen en genezingen. Dit is geen boek, maar een getuigenis. Voor het Evangelie op schrift werd gesteld, is het verkondigd en beleefd. Achter deze bladzijden gaat het levend, kloppend hart schuil van hem die het verkondigt. We kunnen bijna zijn stem horen, maar vooral kunnen we Hem ontmoeten, die het Evangelie zelf is: Jezus Christus. Hij is Dezelfde, gisteren, vandaag en voor altijd. Hij is het middelpunt van deze bladzijden.
Pater Emiliano Tardif is als het ezeltje van Palmzondag, dat het geluk heeft gehap Jezus dwars door de vijf werelddelen heen te dragen. Het ezeltje van Betfage is op Tahiti met bloemslingers omhangen en heeft in Congo gevangenschap en vervolging geleden. Want niet het lemen vat is het belangrijkste, maar de schat die het bevat: Jezus Christus. Dit boek doet geen methode aan de hand om voor zieken te leren bidden, maar het is een getuigenis van het feit dat God ook in deze tijd zijn zieke kinderen geneest. Het gaat niet over genezing, maar over verkondiging: Het is een kreet die opstijgt uit het hart en die hoop geeft aan allen die durven geloven. Dat dezelfde Jezus die aan het kruis gestorven is, verrezen is en leeft, Is het zo vreemd dat onze God wonderen doet? Hij is toch wonderbare God?