Deze bundel wil een bildrage leveren tot de theologische en pastorale reflectie op de diep menselijke problematiek van de echtscheiding.
"(...) Het zou goed zijn, als de Kerk eens reëel zou taxeren wat een huwelijk is. Verder zou zij zich ook moeten uitspreken over andere vormen van samenleven. Tot nu toe weet de Kerk niets anders te zeggen dan: 'Mensen mogen in vriendschap samenleven, als ze maat van elkaar afblijven'. Met andere woorden: over het moderne leven weet de Kerk niets te zeggen. Dit geldt voor het huwelijk, voor echtscheiding en werkloosheid.
Als het gaat over echtscheiding blijkt telkens weer hoeveel energie en emoties mensen daarin hebben gestoken en hoeveel pijn zij hebben geleden. In hun beleving is het al één groot fiasco. Er zijn zoveel levenskansen voorbij; zij hebben de mooiste jaren gehad. En dan beluisteren ze nog een Kerk, die kennelijk weinig weet heeft van war het leven van mensen is; Het is daarom niet verwondedijk, dat de Kerk aan gezag verloren heefl. Het heil moet niet verwacht worden van een nieuwe wetgeving. De Kerk moet eerder laten zien, dat ze het leven kent. (...)"