In dit boek biedt Friedrich Heer een studie over de «vrees», zoals die in de loop van de europese geschiedenis door individuen en groepen gebruikt is om anderen te onderwerpen aan hun wil.
In oorsprong is de vrees een «vreze Gods» een heilzame vrees, een diep en verschrikt gegrepen-zijn door de macht van het goddelijke. Al vroeg hebben de mensen zich van die vrees meester gemaakt. Friedrich Heer gaat na, hoe de mensen telkens opnieuw onder de vrees gebracht werden. Hij begint bij de oudtestamentische vreze Gods, en schetst dan de terreur die keizers, koningen en pausen hebben uitgeoefend om hun macht te versterken en hun tegenstanders te vernietigen. Ook allerlei groeperingen probeerden de mensen onder hun ban te brengen en te beheersen door middel van de vrees.
In onze tijd begint de betekenis en de uitwerking van de vrees te verminderen. Daarvoor in de plaats komen de naamloze angsten: voor de dood, voor de eenzaamheid, voor de verveling. Ter bestrijding hiervan wordt er een geweldige fagade opgericht om de angsten te camoufleren. Friedrich Heer noemt dit boek een schets. Het heeft inderdaad de directheid en frisheid, de virtuoze grote lijn die een schets kan hebben. Verbazingwekkend is de wijze waarop de auteur de geschiedenis overziet, de grote verbanden aanwijst en zijn gedachten documenteert met levendige details en zeer raak gekozen citate