De kloof tussen religieuze theorie (of theologie) en religieuze ervaring (of spiritualiteit) is het resultaat geweest van een langdurig proces, dat begonnen is in de XIIe eeuw en dat tot op onze dagen nog steeds nefaste gevolgen met zich meedraagt. Een dorre rationalistische theologie enerzijds en een irrationale – soms zoeterige – vroomheid anderzijds gingen elk huns weegs. De breuk weer helen lijkt enkel mogelijk indien de theorie zich weer durft bezinnen over de ervaring, waaruit ze trouwens oorspronkelijk gegroeid is.
Waarom beleeft de moderne mens zo bitter weinig inzake Godservaring? Het lijkt wel of het ontbreekt hem aan een antenne om nog in voeling te treden met God. Welke is de oorzaak van deze Godsverduistering? Hoe kan er aan worden verholpen? Hoe zien de diverse grote godsdiensten de bestaat het unieke van de christelijke Godservaring? Ziedaar de primordiale vragen waarop de auteur een antwoord geeft.