De ondertitel van deze studie luidde oorspronkelijk: de bergrede weer binnen handbereik. De schrijver bedoelde daarmee te zeggen dat de bergrede, die voor de eerste christenen een kompas voor hun dagelijks leven was, in de loop der eeuwen hoe langer hoe verder is weggeschoven. Jezus’ oproep is een soort ‘ethiek van de bovenste plank’ geworden, alleen bereikbaar en nuttig voor superchristenen en andere idealisten.
Met dit geschrift wil de auteur een poging doen om die bergrede een plank lager en weer binnen handbereik te bregen. Hij meent namelijk dat de bergrede voor ons gewone leven in deze tijd broodnodig is. Dat het op z’n minst een ramp is geweest dat hij zo hoog en ver werd weggeschoven. En dat in de crisisstuatie waarin wij nu met onze cultuur – en zeker ook met de kerk – verkeren terecht van vele kanten op de noodzaak van een andere mentaliteit wordt gewezen.