Toen Henri Nouwen het plan opvatte om een boek met dagelijkse meditaties te schrijven, besefte hij niet dat dit een waar geestelijk avontuur zou worden. Hij wilde niet putten uit zijn eerdere publicaties. Alles moest nieuw putten uit zijn eerdere publicaties. Alles moest nieuw zijn, al realiseerde hij zich de implicaties van die beslissing niet volledig.
In het begin was het een sport. Hij schreef over het gebed, allen zijn, de stilte en meer van die vertrouwde onderwerpen. Hij noteerde gewoon wat hem te binnen viel, zonder volgorde of structuur. Zijn opschrijfboekjes werden een onafscheidelijke gezel.
Hij werkte door tot hij 387 gedachten had opgeschreven. Meer dan de benodigde 365 of 366. Toen hij ze allemaal overlas realiseerde hij zich geloof had uitgeschreven, zijn eigen credo.