Dr. Eduard Heimann verliet in 1933, na de machtsovername door Hitler, Duitsland en vestigde zich in de Verenigde Staten, waar hij bevriend raakte met Paul Tillich. Hij kwam diep onder de indruk van diens idee van de 'kairos', de inwerking van de eeuwige waarheid op de menselijke geschiedenis middels grote doorbraken. Deze gedachte werd door de auteur als uitgangspunt gekozen voor een studie, waarin hij poogt na te gaan op welke wijze de christelijke openbaring in onze tijdelijkheid binnentreedt, richting gevend aan het handelen van de mensen en daarmee aan de geschiedenis. Sedert het verbond van God met zijn volk tot nu toe is wereldgeschiedenis voor hem heilsgeschiedenis.
Hoewel hij hoogleraar is in de economie en sociologie blijkt Heimann tevens goed thuis te zijn op de gebieden van de theologie en de w'rjsbegeerte. Hij gaat vrij diep in op de problemen rondom triniteit ('zij is het centrum van de geschiedenis', zegt hij), schepping, wet, waarheid en weten, en voert tal van theologische en wijsgerige motieven aan voor zijn visie op de geschiedenis, 'waarover men pas kan spreken, als men enig idee heeft van de oorsprong en de bestemming van de mens'.