De hoogindustriële samenleving en haar manier van denken is eendimensionaal geworden. Deze technologische samenleving maakt, door het verbeteren van de materiële levensvoorwaarden, de mensen tevreden met hun eigen lot, zodat zij zich identificeren met deze samen- leving, alsof dit brjna de 'best mogelijke' zou zijn. Alles in deze maatschappij, vooral ook haar politieke aktiviteiten, is er dan ook op gericht om iedere vorm van protest of . negatie te onderdrukken of zó in het bestaande systeem in te bouwen, dat ze onschadelijk worden. De historische alternatieven en de macht van het negatieve denken komen binnen dit systeem niet meer aan bod. Ze moeten van buitenaf komen, niet meer echter van het revolutionaire proletariaat van de 19de eeuw (want dat is door zijn konsumptie-drang aan de bestaande orde gebonden), maar van hen die onderdrukt worden en van minderheden, van studenten en kunstenaars. Vanuit dit oogpunt heeft men dit boek 'het handboek van de revolutionaire studentenbewegingen' en Marcuse zelf 'de inspirator van de opstandige jongeren' genoemd.