Met dit vierde deel van zijn Brieven uit Vaticaanstad heeft Xavier Rynne zijn voortreffelijk geinformeerde en bijzonder leesbaar verslag van het tweede Vaticaans concilie voltooid. Het is ongetwijfeld het meest levendige en geestrijke overzicht van een gebeuren, dat - naar men had mogen vrezen - eerder aanleiding zou hebben gegeven tot dorre kronieken, die alleen voor de insider verstaanbaar waren. Er is echter een wisselwerking geweest tussen concilievaders en verslaggevers, die van beslissende invloed bleek. De wijze waarop de pers vrijwel heel de wereld voor het gebeuren in Rome wist te interesseren miste haar uitwerking op de concilievaders niet. Het is bijvoorbeeld bekend dat de bisschoppen Rynne's Brieven uit Vaticaanstad lazen omdat zelfs zij daardoor pas inzicht kregen in de achtergronden van bepaalde schermutselingen en acties. Aan de andere kant wisten de verslaggevers de wereld duidelijk te maken dat zich daar in Rome het grootste geestelijke evenement van deze eeuw afspeelde en dat de katholieke Kerk zich werkelijk wenste te vernieuwen, ondanks het massieve verzet van de conservatieve groep.