De vreugde is een der oudste, meest op de voorgrond tredende katholieke deugden. En de ‘roomse humor’ is een de facetten daarvan. De ‘roomse humor’ is de code van een groep, die eeuwenlang in een typische eigen ‘stallucht’ leefde. Een code die bedoelt de zware pretenties van het eigen geloof te relativeren, te vermenselijken, vooral na de vernieuwing en ‘openbreking’ van de Rooms-Katholieke Kerk onder paus Johannes XXIII – die in dit boek zélf als spreekbuis van een zeer milde, menselijke humor optreedt – is deze humor ook voor ‘andersdenkenden’ steeds meer een begrip geworden.